Yirmi Altı

Yalnız olduğunu hissedip derin nefes almak zorunda kaldığın zamanlarla, insanlardan kaçtığın zamanlar birbiriyle yarışıyor.

Hem hiçbir şeye vaktin yok hem sıkılırken duvarlar üstüne geliyor bazen.

Yalnızlıkta yalnız olmadığını anladığın güzel insanlar da buluyorsun nadiren.

Ve işte iki yıldır, hayatının neredeyse en boktan iki yılıdır, "25!" diye özetlediğin hayatın, hiç bir özelliğini fark etmediğin ama sanki çok özel olan şu güne de gelip çattı.

Gün aldığın bir büyük yaşı söyleme evresinden aşmış, doldurduğun bir küçük yaşı söyleme evresindesin, ve artık 25 diyemeyeceksin.

Gelen mesajlar falan var. Üşenmeyip arayanlar bile olacak.

Sen sanki kimseyi arıyor musun?

Kafandaki pusta ne yaparsan yap, hep "Ulan şu an ölsem bok yoluna gitmiş, hayatta hiçbir şey yapmamış bir hiç olarak ölmüş olucam," zıvanasıyla gezinmeye devam edeceksin.

Selim Işık'a da daha iki yıl var.

O iki yılı geç, yarının ne getireceğinden dahi habersizsin, aha, LP çalıyor lan, this is my December, this is my time of the year. Bi de ayaklarım donmasa...

Çok büyük adamsın ve güzel insansın aslında ama işte deterjan satıyor, bir bankada çalışıyor veya atkafası insan tiplerine sunum hazırlıyorsun.

Bi beş dakka herşeye ara verip, kaçınılmaz zevk aldığın yalnızlığınla banyoya gidiyor, aynaya bakıp en çakal Travis Bickle gülümsemenle "Doğum günün kutlu olsun lan!" diyorsun.

...
Ana fikir : Tutunamayanlar'ı okuyun. Taxi Driver'ı izleyin.