Gençliğe Hitabe

Sizler kendi yediği dayakları yıllarca anlatıp sizi dayak yemeye davulla zurnayla uğurlayan babaların çocukları olduğunuzdan, size yedireceğim ve hazmede(meye?)ceğiniz tüm eleştirilerde biraz mazursunuz, geleneğin kurucusu değil de uyum sağlayarak devam ettiricisi olduğunuzdan. Kendi orospuluğuyla övünüp müstakbel karısında bekâret arayan Türk erkeğinin diğer bir ikiyüzlülüğü de bu gelenekte: cesur geçinip güce tapınma korkaklığı. Hepiniz DNA’larınıza işlemiş militarist kokulu iç sömürgenin kölelerisiniz. Emir-komuta üzere yaşayıp, emir-komuta üzere ölürsünüz. Yeter ki vatan kışla paşalar ilah olsun -belki size de bir kemik düşer sofradan- . Bu düzen böyle devam etsin.

Eyyamcısınız. Seçtiğiniz adamı astılar seyrettiniz. Yaramaz çocukları astılar seyrettiniz. Aynı adamlar ellerini ovuştururken siz bölünüp “3 bizden 3 onlardan” şarkıları söylediniz. “Onlar ortak biz pazar”dı slogan, seyrettiniz eski vilayetinizin size fark atışını. Sonra aynı kapıda 40 yıl beklediniz. Ağlayıp feryat ettiniz ve hep devletten kemik beklediniz. Düzenden şikâyet ettiniz düzenden nemalanmak için. Üretmediniz ve gelişmediniz.

Alnınızın teriyle, dişinizle tırnağınızla inşa ettiğiniz cılız ekonomiyi sömürüp siyaset oyunları oynadılar yıllarca, Radyoevi basıp hükümet düşürdüler, bazen el koydular zaten kendilerinin olan düzene. Aşık Veysel’i Ankara’ya sokmadılar. Saracoğulları, Pekerler, Tandoğanlar geldi geçti üstünüzden. Siz yaşa var ol dedikçe, padişahınız çok yaşadı. Sırtınızda.

Gelene ağam gidene paşam. Sizin 4 kelimelik hayat dağarcığınız. 100 sene faşizme ses çıkarmadınız. Ezikçe, onursuzca. Çiğnenerek.

Barıştan ve özgürlükten yana, biraz olsun silah – petrol düzeninin, egemenlerin çıkarlarına karşı bir tavırda, savaşa ve haksızlığa karşı bir tavırda birleşmek. Propagandaya kanmamak. Fedakârlık gerektirir, lafta değil, eylemde; sloganlarla değil, fikir ve projelerle yürümek. Düşünmek. Mücadele etmek. Onuruyla ölmek. Onuruyla yaşamak.

Bir kez olsun kabullenmeyin yenilgiyi. Tek söylenecek olan budur.